Mijn vader is een echte handyman. Van speelgoed toestellen in de tuin, terrasdelen, meubelstukken in huis tot mechanische installaties op het dak: hij kon alles repareren of nieuw maken. Als er iets in huis moest gebeuren, moest en zou hij het ook zelf doen.
Organisatie en discipline
Het leidde echter nooit tot 'Help, mijn man is klusser!' situaties. Je weet wel, dat tv-programma waarin John Williams moedeloze echtgenotes kwam helpen wanneer een verbouwing in huis nooit leek te eindigen. Dat kwam door twee gouden eigenschappen van mijn vader: zijn eeuwige geduld en super organisatie.
Held
Als kind keek ik hier heel erg tegen op. Ik wilde als klein jongetje net als mijn vader worden. Wanneer hij bezig was met zijn klusjes, zou ik naast hem bezig zijn met een knutselwerkje. Als ik zijn bouwhelm mocht dragen, voelde ik me de koning op aarde.
Toen ik wat ouder werd, mocht ik hem soms ook helpen met zijn klusjes. En leerde zodoende ook de namen van al het gereedschap en zijn organisatorische systeem kennen. 'Pak jij ringsleutel 12, in de blauwe kist?' 'Heb jij de platbektang uit de oranje kist voor mij?' Na verloop van tijd hoefde hij niet meer te zeggen in welke kist zijn spullen zaten en kende ik ook zijn organisatie uit mijn hoofd. Het voelde daardoor alsof mijn vader en ik geheimtaal spraken samen, wat ik toen erg cool vond.
Oepsie
Maar natuurlijk maak je ook wel eens fouten. Één fout zal ik nooit vergeten. Een van mijn vaders koffertjes was gereserveerd voor het assortiment van Ancotech: smeernippels en andere kleine onderdeeltjes. We waren bezig met een bruggetje over een slootje. Die zou ons land verbinden met de achterliggende polders. Het zou later die middag gaan regenen, dus er was enige haast geboden bij het onderhoud. We wilden natuurlijk voor de bui klaar zijn met onze klus. Telkens als ik uit de schuur gereedschap moest halen, ging ik op en neer in galop. 'Pas nou maar op.' Zei mijn vader steeds als ik weer weg racede.
En natuurlijk kwam zijn voorspelling uit: het moest een keer fout gaan. Met het koffertje van Ancotech in de hand struikelde ik over een tak, vlak voor ik bij het bruggetje aankwam. De val gebeurde met zo veel momentum dat het koffertje uit mijn handen vloog, opende in de lucht en alle losse onderdeeltjes in de sloot vielen. Daar ging een klein fortuin aan spullen, recht naar de bodem. 'Tsja, haastige spoed komt zelden goed.' Die les is mij altijd bijgebleven.
